اثـر بخـشی معنا درمانی به شیوه گروهـی بـر کاهـش افسـردگی و افـزایـش امیـد در سالمندان با سندرم آشیانه خالی

چکیده هـدف از پژوهش حاضر تعیین اثـر بخـشی معنا درمانیبه شیوه‌ گروهی بـر کاهـش افسـردگی و افـزایـش امیـد در سالمندان با سندرم آشیانه خالی شهـرستان  قروه بود. این پـژوهـشنیمه آزمایـشی، از نوع پیـش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل اسـت. جامعه آماری را کلیه مردان و زنان شهرستان قروه که فرزندانشان آنها را ترک کرده و از آنها جدا شده‌اند است، تشکیل دادند. با استفـاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، تعداد 24 نـفـر انتخـاب شـدند. به منظور جمع آوری داده‌ها از پرسشنـامۀ 21سوالی افسـردگی بک  BDI-IIو پرسشنـامۀ امیدواری اسنـایدر و همکاران استفـاده شـد. جهت تحلیل  داده‌ها، از آمار توصیـفی و آمار استنبـاطی (آزمون تحلیل کوواریانس) استفـاده شـد. یافته‌های به دست آمده نشان داد که میانگین نمرات افسردگی در پس آزمون گروه آزمایش به طور معنا داری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل پایین‌تر است، و میانگین نمرات امید به زندگی در پس آزمون گروه آزمایش به طور معنا داری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل بالاتر  است.  بر اساس یافته‌های این تحقیق می‌توان گفت که معنا درمانی به  شیوه گروهی در کاهش افسـردگی و افزایش امید در سالمندان با سندرم آشیانه خالی مؤثر است.